Agentlik maʼlumotlariga ko‘ra, arab amirliklari rasmiylari bir necha oy davomida Yevropa Ittifoqi vakillari bilan suhbatda Suriya bilan aloqalarni tiklash g‘oyasini ilgari surgan. Ularning aloqalari turli darajalarda sodir bo‘ladi. Suhbat chog‘ida arab davlatlari vakillari sanksiyalar yumshatilmasa, 12 yildan beri davom etayotgan mojaroga barham berish bo‘yicha diplomatik choralar foydasiz bo‘lishini taʼkidladi. Bunday harakat Suriyaning vayron bo‘lgan iqtisodiyotini jonlantirish imkonini beradi, deydi ular.
Agar Suriyada iqtisod tiklana boshlasa, millionlab qochqinlar o‘z vatanlariga qaytishni xohlashadi, deydi arab monarxiyalari vakillari. Shuningdek, iqtisodiy vaziyatning yaxshilanishi qochqinlarni qabul qilayotgan qo‘shni davlatlarga bosimni yumshatadi.
Bloombergning qayd etishicha, Fransiya va Germaniya Suriya bilan aloqalarni tiklash imkoniyatini istisno qilmoqda. Ular bu urush sabablarini bartaraf etishga yordam bermasligini taʼkidlaydilar. Payshanba kuni Yevropa Ittifoqining tashqi siyosat bo‘yicha rahbari Xosep Borrel Suriya bo‘yicha donorlar konferensiyasida Damashqqa nisbatan "Yevropa Ittifoqi siyosatini o‘zgartirish" uchun hozir hech qanday sharoit yo‘qligini aytdi. Har qanday o‘zgarish, deya qo‘shimcha qildi u, Asadning siyosiy islohotlarni amalga oshirishi va BMT rezolyutsiyalarini bajarishiga bog‘liq bo‘ladi. Yevropa Ittifoqi pozitsiyasini Qo‘shma Shtatlar qo‘llab-quvvatlaydi, deya taʼkidlaydi agentlik.
Mart oyida Britaniya, Germaniya, AQSH va Fransiya hukumatlari Suriyada mojaro boshlanganining 12 yilligi munosabati bilan qo‘shma bayonot chiqargan edi. Ular Suriyadagi fuqarolar urushini hal qilishning siyosiy yo‘li topilmaguncha, Suriya bilan munosabatlarni yaxshilamasliklarini bildirishdi. Ular "BMT ko‘magida va BMTning 2254-sonli ko‘rsatmalariga muvofiq suriyaliklarning o‘zlari boshchiligidagi siyosiy jarayon"ga chaqirishdi.
Maʼlumot uchun 2011-yil 15-martda Suriyaning bir qancha shaharlarida 2000 yildan buyon hukmron mamlakat prezidenti Bashar al-Asadga qarshi ommaviy norozilik ("G‘azab kuni") boshlangandi. Bu voqealar rasmiy hokimiyat va ichki muxolifat o‘rtasidagi qarama-qarshilikning boshlanishi bo‘lib, ko‘p o‘tmay xalqaro kuchlar ishtirokida fuqarolar urushiga aylanib ketdi.